خاطرات فیلسوف (قسمت اول)

روزی استادی جوان به سفری دریایی رفت  .او مردی با تحصیلات عالی بود و قطاری از القاب به دنبال نامش داشت  ؛ اما تجربه اش از زندگی ، اندک بود . در بین خدمه ی کشتی ، ملاح پیر و بی سوادی بود که هر شامگاه به اتاقک استاد جوان می آمد تا به سخنان او در مورد موضوعات مختلف گوش کند. او تحت تاثیر دانش استاد حوان قرار گرفته بود . یک شب وقتی ملاح ، بعد از چند ساعت گفت و گو می خواست اتاقک استاد جوان را ترک کند  ،‌ استاد پرسید : 

-آیا زمین شناسی خوانده ای ؟

- خیر استاد . من هیچ وقت به مدرسه و دانشگاه نرفتم .

-پیرمرد ، تو یک چهارم عمرت را بر باد داده ای .

ملاح پیر باچهره ای غمگین دور شد اندیشید « اگر آدم دانشمندی چنین می گوید ، پس حتما حقیقت دارد و من یک چهارم عمرم را به هدر داده ام .» 

شب بعد هنگام خروج ملاح از اتاقک ، استاد پرسید :

-پیرمرد آیا اقیانوس شناسی خوانده ای ؟ 

-اقیانوس شناسی چیست استاد ؟

دانش مربوط به اقیانوس ها .

خیر استاد . من هیچ وقت چیزی نخوانده ام . 

پیرمرد ، تو نیمی از عمرت را بر باد داده ای .

پیرمرد با چهره ای مغموم دور شد و اندیشید «من نصف عمرم را بر باد داده ام . این مرد اندیشمند این چنین می گوید. » 

شب بعد ، بار دیگر استاد جوان از ملاح پرسید :

-پیرمرد آیا هواشناسی خوانده ای ؟

-هواشناسی چیست استاد ؟ حتی اسمش را هم تا کنون نشنیده ام .

- تو دانش زمینی را که به روی آن زندگی می کنی نخوانده ای ؟دانش دریایی را که از آن امرار معاش می کنی نخوانده ای ؟ پیرمرد تو سه چهارم عمرت را بر باد داده ای !

ملاح پیر خیلی ناراحت شد . «این دانشمند می گوید من سه چهارم عمرم را بر باد داده ام ، پس من حتما سه چهارم عمرم را بر باد داده ام. 

روز بعد نوبت ملاح پیر بود . دوان دوان به اتاقک استاد جوان آمد و فریاد زد :

-جناب استاد ،‌ آ‌یا شما شناشناسی خوانده اید ؟

-شناشناسی ؟ منظورت چیست ؟‌

-استاد می توانید شنا کنید ؟

-نه! من شنا بلد نیستم . 

-جناب استاد ، شما همه ی عمرتان را بر باد داده اید ! کشتی به یک صخره برخورد کرده و در حال غرق شدن است . آن هایی که می توانند شنا کنند ، به ساحل نزدیک می رسند ،‌ اما آن هایی که شنا بلد نیستند ، غرق می شوند . خیلی متاسفم ، جناب استاد ! شما حتما جانتان را از دست می دهید .