پنجره ی جهان نما

مکانی برای آن که درباره این کره خاکی ، حوداث و دستاوردهای آن بیشتر بدانید.

پنجره ی جهان نما

مکانی برای آن که درباره این کره خاکی ، حوداث و دستاوردهای آن بیشتر بدانید.

پنجره ی جهان نما
نویسندگان

حمام اختراع چه کشوری است ؟

پنجشنبه, ۲۲ خرداد ۱۳۹۳، ۰۹:۴۴ ق.ظ



 
● حمام در ایران قدیم
در ایران حداقل از زمان قاجاریه حمام عمومی همه جا ساخته شد. از زمان طلوع آفتاب تا حدود ساعت ۸ صبح حمام ها مردانه بودند و از آن به بعد تا چند ساعت بعدازظهر زنانه. حمام ها را برای اینکه بتوانند از آب پر کنند کمی پایین تر از سطح کوچه و خیابان می ساختند. آن موقع حمام ها خزینه داشتند. اما تا قبل از دوره قاجار ایرانی ها داخل خزینه نمی رفتند بلکه از آن آب برمی داشتند و خود را می شستند و به این ترتیب آب خزینه هم تمیزتر باقی می ماند. حمام های عمومی معمولا چند شاه نشین، ایوان، طاق نما و یک حوض کوچک آب سرد داشتند.
رومی های باستان در کنار خیلی چیزهای دیگر به حمام هایشان هم معروفند. در خانه های اربابی آنها معمولا حمام خصوصی کوچکی بود و به جز آن عموم رومی ها مرتبا به حمام های تقریبا ارزان عمومی می رفتند. آنها وقتی در اوج شهرت بودند در حمام هایشان اتاق های سرد و گرم و اتاق مخصوص لم دادن و گپ زدن با دمای متوسط ساختند که در آن خدمات متنوعی مثل خوراکی و نوشیدنی، ورزش و آموزش های شخصی عرضه می شد. در تاریخ روم گاهی اوقات زمان و مکان حمام زنان و مردان از هم جدا بود.
● مراسم حمام کردن یهودی
مراسم حمام بخشی از فرهنگ باستانی و مدرن یهودی ها هم هست. حمام هایی به نام «میک وه» از دوران کلاسیک در حفاری های باستان شناسی متعددی شناسایی شده است. خلاصه ای از مقررات میک وه به این صورت بوده است: میک وه باید حداقل ۴۰ سیع آب حدود ۲۴۰ لیتر گنجایش می داشت. تمام بدن کسی که می خواست حمام کند باید در آن فرو می رفت و نکته مهم این بود که آب می بایست «آب زنده» باشد.
یعنی باید مستقیما از رودخانه یا چشمه یا آب باران که به حوضچه جاری می شد تامین می شد. برای دستیابی به این منظور خاخام ها اجازه داده بودند حوضچه ای ساخته شود که با لوله ای به حوض غوطه وری اصلی متصل بود. حوض اصلی را می شد از «آب مانده» پر کرد که کیفیت آن برای مراسم غوطه وری مناسب نبود و هرگاه لازم می شد لوله بین حوضچه و حوض اصلی را باز می کردند که باعث می شد آب زنده از حوضچه به درون آب حوض اصلی بریزد و آن را برای غوطه وری تعویض کند.

حمام به سبک رومی در کشورهای اسلامی طی قرون وسطی و دوران رنسانس ساخته شد و نویسندگان اسلامی بارها به آن اشاره کرده اند. واژه «حمام» که در دوران مدرن به حمام ترکی گفته می شود جنبه مهمی از تمدن اسلامی است که سنت های آن شبیه به مراسم رومی ها است: اول شست وشوی بدن، بعد غوطه خوردن در آب و سرآخر هم معاشرت با سایرین. از آنجا که دین اسلام به نظافت همیشگی خیلی اهمیت می دهد حمام و ابزار شست وشو بین مسلمانان محبوب باقی ماند. بعضی تاریخدانان عقیده دارند عادت حمام رفتن اروپای غربی از خاورمیانه و پس از جنگ های صلیبی در دنیا همه گیر شده است.
● حمام ژاپنی
حمام ژاپنی هم همین طور است و شاید هم قدمت بیشتری داشته باشد. بعضی ها عقیده دارند حمام های ژاپنی که آدم در آن غوطه ور می شود از روی مدل چشمه های آب گرم ساخته شده که ژاپنی ها فراوان از آنها استفاده می کنند. ژاپن که بین دو کمربند آتشفشانی قرار گرفته حمام های آب گرم طبیعی فراوانی دارد. سنت حمام عمومی حداقل به سال ۵۵۲ میلادی و ظهور بودیسم برمی گردد. طبق عقاید بودایی این طور رعایت بهداشت هم بدن را از گناهان پاک می کند و هم خوش شانسی می آورد.تاریخ دانان چینی در قرن سوم میلادی درباره پاکیزگی ژاپنی ها اظهارنظر کرده اند البته هیچ اشاره ای به حوله های نایلونی آنها نداشته اند.
جهانگردان اروپایی هم وقتی این کشور در قرن شانزدهم میلادی درهای خود را به روی خارجی ها باز کرد با چینی ها هم عقیده بودند. از طرفی تا زمان راه اندازی حمام های عمومی در قرن هفدهم میلادی تقریبا همه حمام ها برای مردم عادی از طرف معابد بودایی ساخته می شد.در خاور دور هنوز هم اعتقاد دارند آب جاری منبع انرژی مثبت است برای همین هر از چندی زیر آب جاری دوش می روند و علاوه بر ماساژ عضلات، خود را تطهیر می کنند.
● حمام بخار و سونا
به نظر می رسد حمام کردن در حمام های عمومی به خصوص حمام های بخار که در آن هوای داغ باعث عرق کردن استفاده کنندگان می شد و بعد با شیرجه زدن در آب سرد خودشان را می شستند روش مطلوبی در اروپای شرقی و مرکزی بوده است. روش حمام کردن در اروپای شمالی و شرقی هم کم وبیش همین بوده است: تعدادی سنگ را در فضای بسته ای که همان حمام باشد داغ می کردند، بعد روی سنگ ها آب می ریختند تا بخار تولید شود و خودشان روی نیمکت هایی می نشستند. 
در حمام های عمومی یا وقتی به صورت گروهی حمام می کردند لباس سبکی مخصوص حمام به تن می کردند که برای مردان شلوار نخی و برای زنان پیراهنی بلند بود. در حمام هر کسی خودش را با بادبزنی از برگ باد می زد و بعد از اینکه عرق می کردند خود را با آبی که در سطل یا لگن بود می شستند یا اینکه در حوضچه حمام یا رودخانه می پریدند.حمام آلمانی وسایل رفاهی دیگری هم داشت مثل حوضچه مخصوص گپ و گفت وگو و غذا خوردن که ممکن است آن را از حمام های رومی گرفته باشند.
اما چنین حوضچه هایی در حمام های عمومی روسیه مرسوم نبوده است.از حمام های بخار چوبی روسیه در سندی مربوط به سال ۱۱۱۳ میلادی یاد شده است: حمام را بسیار بسیار داغ می کردند بعد لباس هایشان را درمی آوردند و بعد از مالیدن پیه به خودشان، شاخه های جوان نی را برمی داشتند و تن خود را با آن محکم می سابیدند. بعد بدنشان را با آب سرد می شستند و به این ترتیب دوباره زنده می شدند.
حمام بخار آلمانی در قرن دوازدهم میلادی کاملا شناخته شده بود و در آن مخلوطی از گیاهان دارویی را در سونا روی سر افراد و روی سنگ های سونا می ریختند و خودشان را با آنها تمیز می کردند.حمام بخار عمومی در میان کولی های لهستان و آلمان هم رواج فراوانی داشته است. همچنین سونا در فنلاند بسیار محبوب بوده است. 
نحوه استفاده فنلاندی ها از سونا به خوبی در تاریخ ثبت شده است: نمونه های اولیه سونا گودال هایی بودند که در زمین کنده می شدند و در آنها سنگ داغ می گذاشتند تا هوا را گرم و خشک کنند. سنگ داغ به علامت مشخصه سونا بدل شده است. این سنگ داغ گرما را از خود به محیط اطراف یعنی اتاق کوچک حمام می پراکند. آب ریختن روی سنگ ها بخار ایجاد می کرد که فنلاندی ها به این کار «لولی» می گفتند. برس های بدن که به آن «ویتا» یا «واتا» می گفتند از شاخه های گیاه مخصوصی درست شده بود که برای شست وشوی پوست از آنها استفاده می شد. بعضی تاریخ نگاران عقیده دارند فنلاندی ها عادت حمام بخار را از طریق روسیه از آسیای مرکزی آموخته اند هر چند خود فنلاندی ها این ایده را قبول ندارند.ایرلندی های قدیم حمام را نماد مهمی از مهمان نوازی به شمار می آوردند و اگر میزبانی برای حمام کردن یا حداقل شستن دست و پا به مهمانش تعارف نمی کرد رفتارش اهانت آمیز محسوب می شد. حمام ایرلندی را ابتدا از آب سرد پر می کردند، بعد سنگ های داغ را که قبلا در آتش گذاشته بودند در آب می انداختند.حدود قرن سیزدهم میلادی در شهرها حمام کردن در وان متداول شد و در خانه ها، صومعه ها و حمام های عمومی وان ساختند. در آن زمان دور وان پرده های ضخیمی می کشیدند تا محیط بسته ایجاد و بخار را حفظ کنند. در پاریس حمام های عمومی افرادی را در استخدام داشتند تا زمانی که آب حمام داغ می شد همه را خبر کنند.
البته تا قبل از این ها حمام رفتن عیب و ننگ بود . از جمله آن که ملکه الیزابت در قرن شانزده میلادی افتخار می کرد که تنها سالی چهار بار به حمام می رود . 
  • Amirali Nabavi

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی