پرافتخارترین تیم باشگاهی جهان
باشگاه رئال مادرید یک باشگاه حرفه‌ای فوتبال است که در مادرید، پایتخت اسپانیا واقع شده است.
این باشگاه در سال 1902 تاسیس شد و یکی از پرافتخارترین باشگاه‌های فوتبال در قرن بیستم به شمار می‌رود. آنها در تاریخ پرافتخار خود 30 بار قهرمان لالیگا شده‌اند، هفده بار جام حذفی اسپانیا را فتح کرده‌اند و نه بار نیز لیگ قهرمانان اروپا (که رکوردی به شمار می‌رود) را به خانه برده‌اند.
طی مراسمی که در 23 دسامبر سال 2000 برگزار شد، رئال به عنوان بهترین باشگاه قرن بیستم انتخاب شد. آنها پرافتخارترین باشگاه در بازی‌های اروپایی هستند. 9 بار قهرمانی در لیگ قهرمانان و 2 بار قهرمانی در جام یوفا. تنها جام اروپایی که آنها موفق به فتح آن نشده‌اند، جام در جام اروپا بود (که اکنون دیگر برگزار نمی‌شود).
آنها دو بار به فینال این رقابت‌ها راه یافتند ولی هر دو بار مغلوب شدند. رئال سال 1971 دو بر یک مغلوب چلسی شد و در سال 1983 نیز دو بر یک بازی را به آبردین اسکاتلند واگذار کرد. در آن سال هدایت آبردین را الکس فرگوسن بر عهده داشت.
بر اساس مطالعات دانشگاه هاروارد در سال 2007، باشگاه رئال مادرید عنوان بزرگ‌ترین، مردمی‌ترین و ثروتمندترین باشگاه دنیا را از آن خود کرده است.
پایه‌ی اولیه‌ی این باشگاه در سال 1895 شکل گرفت، جایی که یک سری از دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی، موسسه‌ای به نام موسسه‌ی آموزشی آزاد تاسیس کردند و روزهای یکشنبه در منطقه‌ی "مونک لوا" به بازی فوتبال پرداختند. در سال 1900 این موسسه به دو بخش "باشگاه اسپانیایی مادرید" و "باشگاه جدید فوتبال مادرید" تقسیم شد. باشگاه دوم در سال 1902 بار دیگر تقسیم شد. نخستین رییس باشگاه "جولیان پالا سیوس" بود که پس از تقسیم‌بندی باشگاه در سال 1902 جای خود را به "خوان پادروس روبیو" داد.
نخستین جام کسب شده توسط رئال مادرید، سه سال پس از تاسیس باشگاه و در سال 1905 بود جایی که آنها در ورزشگاه "چامارتین" قهرمان جام حذفی اسپانیا شدند.
آنها در سال 1912 به زمین "کامپورز" نقل مکان کردند و در سال 1920 بود که نام باشگاه به رئال مادرید تغییر کرد. دلیل این امر نامی بود که پادشاه اسپانیا به رئالی‌ها داده بود. اصل این نام از اسم Royal گرفته شده است.
"سانتیاگو برنابئو یسته" در سال 1945 ریاست باشگاه را به عهده گرفت. در زمان مدیریت او ورزشگاه رئال که در جریان جنگ‌های داخلی اسپانیا تخریب شده بود، بازسازی شد. همچنین در سال 1953 باشگاه رئال سیاست به خدمت گرفتن بازیکنان خوب خارجی را در پیش گرفت و "آلفردو دی استفانو" را به خدمت گرفت. رئال از نخستین باشگاه‌هایی بود که بازیکنانی با چند ملیت در ترکیب خود داشت.
سال 1955 بود که به همت "گابریل هانوت" نویسنده‌ی ورزشی نشریه‌ی "اکیپ" فرانسه و هم اندیشی ورزشی‌نویسان کشورهای اسپانیا، پرتغال و ایتالیا، مسابقاتی که امروزه به عنوان "لیگ قهرمانان" شناخته می‌شود، راه‌آندازی شد.
در زمان مدیریت برنابئو بود که رئال مادرید پنج بار متوالی در بین سال‌های 1956 تا 1960 قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شد. یکی از فینال‌های به یاد ماندنی جام باشگاه‌ها در سال 1960 رقم خورد، جایی که رئالی‌ها با نتیجه‌ی عجیب هفت بر سه اینتراخت فرانکفورت را در همپدون پارک اسکاتلند شکست دادند. آنها در سال 1966 نیز دو بر یک پارتیزان بلگراد را مغلوب کردند تا بار دیگر قهرمان اروپا شوند.
رئالی‌ها سال‌های 1962 و 1964 نیز نایب قهرمان اروپا شدند تا سال‌های طلایی رئال در دهه‌های 50 و 60 میلادی رقم بخورد.
پس از یک دوره افت کوتاه مدت در سال‌های ابتدایی دهه 80، رئالی‌ها در نیمه‌ی دوم دهه‌ی 80، دو بار پیاپی قهرمان یوفا شدند و پنج سال متوالی لالیگا را فتح کردند.
سال 1996، "لورنزو سانز" رییس وقت رئال مادرید، فابیو کاپلو را به برنابئو آورد. کاپلو نیز روبرتو کارلوس، پدراگ میاتوویچ، داور شوکر و کلارنس سیدورف را به رئال آورد. بازیکنانی چون رائول، فرناندو هیرو و فرناندو ردوندو نیز در ترکیب رئال حضور داشتند تا با اضافه شدن نفرات جدید، رئال به یک تیم رویایی تبدیل شود.
با اضافه شدن "فرناندو مورینتس" به خط حمله‌ی رئال در سال 97، این تیم سال بعد از آن توانست به 32 سال حسرت برای به دست آوردن قهرمانی اروپا پایان دهد و با "یوپ هاینکس" سرمربی جدیدش قهرمان اروپا شود. آنها در فینال و با تک گل «میاتوویچ» یوونتوس را مغلوب کردند.
جولای 2000 زمانی بود که فلورنتینو پرس بر صندلی ریاست باشگاه تکیه زد تا دوران جدیدی در تاریخ رئال رقم بخورد. عده‌ای وعده‌ی آوردن "لوئیس فیگو" به رئال مادرید را دلیل اساسی ریاست "پرس" در رئال می‌دانند ولی با تمام این حرف‌ها او به قولش عمل کرد و "لوئیس فیگو" را از تیم رقیب، یعنی بارسلونا به مادرید آورد. "پرس" در سال‌های بعد با شکستن رکورد نقل و انتقالات، زیدان را از یوونتوس به خدمت گرفت و رونالدو را از چنگ اینتر درآورد. دیوید بکام دیگر ستاره‌ای بود که رئالی‌ها به خدمت گرفتند تا لقب کهکشانی‌ها را از آن خود کنند.
سال‌های 2002 و 2004 قهرمان اروپا شدند و فصل 2003 نیز قهرمانی لالیگا را از آن خود کردند تا هواداران رئال با طعنه به بارسلونای افت کرده نگاه کنند.
اما سال 2003 خط پایانی برای افتخارآفرینی‌های رئال بود و آنها تا سه سال نتوانستند هیچ جامی را به دست آوردند تا این که "رامون کالدرون" رییس باشگاه شد. او بلافاصله "فابیو کاپلو" را برای دومین بار به مادرید آورد و "پدراگ میاتوویچ" را به عنوان مدیر ورزش رئال انتخاب کرد. بسیاری انتخاب کاپلو را تصمیم درستی قلمداد نکردند ولی کاپلو طی فصل دراماتیک توانست به قحطی جام در رئال پایان دهد تا بار دیگر خود را به عنوان یک قهرمان معرفی کند.
در پایان فصل کاپلو با بی‌مهری اخراج شد و "برند شوستر" سرمربی آلمانی ختافه جای او را گرفت. شوستر در نخستین تجربه‌ی مربیگری در رئال در دیدار سوپر کاپ اسپانیا با نتیجه‌ی پنج بر سه مغلوب سویا شد.
نخستین رییس باشگاه: جولین پالا سیوس 1902- 1900
پرافتخارترین مربی: میگوئل مونز 14 جام
طولانی‌ترین زمان مری‌گری: آرتور جانسون 1920 - 1910
کوتاه‌ترین زمان ریاست: فرناندو مارتین فوریه 2006 تا آوریل 2006
تعداد قهرمانی در لالیگا: 31
نایب قهرمانی لالیگا: 17
قهرمانی در جام حذفی: 17
نایب قهرمانی جام حذفی: 19
سوپر کاپ اسپانیا: 8
نایب قهرمان سوپر کاپ: 3
قهرمانی لیگ قهرمانان: 9
نایب قهرمان لیگ قهرمانان:3
جام بین قاره‌ای: 3
نایب قهرمان جام بین قاره‌ای: 2
قهرمان جام یوفا: 2
نایب قهرمان جام در جام اروپا:2
قهرمان سوپر کاپ اروپا: 1
نایب قهرمان سوپر کاپ: 2
قهرمانی جام لاتین: 2
قهرمان جام مریت فیفا:1
خیلی خوب و عالی بود